Αγαπητέ Θεέ

Θα γράψω πάλι για στιγμές.. Θα μιλήσω για μικρές, ασήμαντες, λίγων δευτερολέπτων στιγμές, που όμως υπάρχουν μόνο για να γεμίζουν τη ζωή μας. Σαν ένα πολύ μικρό βιβλίο που τυχαίνει να πέσει στα χέρια σου ένα καλοκαιρινό απόγευμα και το διαβάζεις..Το ρουφάς μέσα σε μία το πολύ ώρα.. Και αυτή η μία ώρα είναι ικανή να σου αλλάξει την υπόλοιπη μέρα, βδομάδα, μήνα ίσως και ολόκληρη τη ζωή σου..

Ο δεκάχρονος Όσκαρ πάσχει από ανίατη ασθένεια και περνάει τις τελευταίες του μέρες στο νοσοκομείο κοντά στη 'θεία' Ροζ, που του τροφοδοτεί τη φαντασία να ζήσει μια 'πλήρη ζωή' παίζοντας ένα παιχνίδι:
Κάθε μέρα που θα περνάει να μετράει γι’ αυτόν σαν δέκα χρόνια.
Έτσι θα προλάβει να ζήσει, έστω και στο παιχνίδι, όσα δεν του επιτρέπει η αρρώστια του...

Πάρε μια γεύση...

Αγαπητέ θεέ,
Με λένε Όσκαρ, είμαι δέκα χρονών, έχω βάλει φωτιά στη γάτα, στο σκύλο, στο σπίτι (αν δεν κάνω λάθος έχω ψήσει και τα χρυσόψαρα), κι αυτή είναι η πρώτη φορά που σου γράφω, γιατί μέχρι σήμερα, λόγω του σχολείου, δεν είχα χρόνο.
Σου το λέω ευθύς εξαρχής: σιχαίνομαι να γράφω. Για να γράψω, πρέπει πραγματικά να είμαι αναγκασμένος να το κάνω• γιατί το γράψιμο είναι γιρλάντα και στολίδι και μεταξωτή κορδέλα. Τι άλλο είναι το γράψιμο από ένα ωραιοποιημένο ψέμα; Το γράψιμο είναι για τους μεγάλους…’

(...)

Αγαπητέ Θεέ,
Σήμερα είμαι εκατό χρονών. Όσο και η θεία Ροζ. Κοιμάμαι πολύ, αλλά αισθάνομαι καλά.
Προσπάθησα να εξηγήσω στους γονείς μου ότι η ζωή είναι ένα περίεργο δώρο. Στην αρχή, το υπερεκτιμάμε αυτό το δώρο: πιστεύουμε ότι αποκτήσαμε την αιώνια ζωή. Μετά, το υποτιμάμε: το βρίσκουμε χάλια, πολύ μικρό, είμαστε σχεδόν έτοιμοι να το πετάξουμε. Στο τέλος, καταλαβαίνουμε ότι δεν ήταν δώρο, αλλά δάνειο. Και τότε, προσπαθούμε να το αξιοποιήσουμε. Το λέω εγώ, που ξέρω τι λέω, γιατί έχω πατήσει τα εκατό. Όσο γερνάμε, τόσο πρέπει να δείχνουμε ότι έχουμε το χάρισμα να εκτιμήσουμε τη ζωή. Πρέπει να εκλεπτυνόμαστε, να γινόμαστε καλλιτεχνικές φύσεις. Κάθε κρετίνος μπορεί να απολαμβάνει τη ζωή στα δέκα ή στα είκοσι, αλλά στα εκατό, όταν δεν μπορεί πια να κουνηθεί, πρέπει να χρησιμοποιεί την εξυπνάδα του.
Δεν ξέρω αν τους έπεισα.
Κάν’ τους μια επίσκεψη. Άρχισες μια δουλειά;
Τέλειωσε την. Εγώ είμαι λίγο κουρασμένος.

Τα λέμε. Φιλάκια,
Όσκαρ.

(...)

Αγαπητέ Θεέ,
Το αγοράκι πέθανε.
Θα συνεχίσω να είμαι μια ροζ κυρία, αλλά δε θα ξαναείμαι ποτέ θεία Ροζ. Θεία Ροζ ήμουν μόνο για τον Όσκαρ.
Ξεψύχησε σήμερα το πρωί, τη μισή ώρα που οι γονείς του κι εγώ είχαμε πάει για να πιούμε έναν καφέ. Το ’κανε όταν λείπαμε. Νομίζω ότι περίμενε τη συγκεκριμένη στιγμή για να μας απαλλάξει. Σαν να ’θελε να μάς προστατέψει από το να τον δούμε, να φεύγει. Βλέπεις, τελικά εκείνος πρόσεχε εμάς.

(...)

Αγαπητέ Θεέ
του Ερίκ Εμανουέλ Σμιτ
Μετάφραση: Αχιλλέας Κυριακίδης
Τίτλος πρωτοτύπου: Éric-Emmanuel Schmitt - Oscar et la Dame Rose




Αναζήτησέ το! Αξίζει!





_{Στον Οσκαρ.. Στη θεία Ροζ.. Σε κάθε άνθρωπο και κάθε στιγμή που με 2 λέξεις,2 σειρές, 2 βλέμματα, 2 εικόνες έχει την απεριόριστη δύναμη να αλλάζει τη ζωή των ανθρώπων και δεν το γνωρίζει .. Στα ίχνη που αφήνει στις ψυχές και δεν το γνωρίζει.. Στη δύναμη της ψυχής.. Στη δύναμη της στιγμής..
xxx
Kitry}